اندازه گیری فیتوپلانکتون

اندازه گیری فیتوپلانکتون ،به عنوان مواد تشکیل دهنده های اصلی که در جوامع آبزی زندگی می کنند و در چرخه اصلی مواد غذایی آبزیان قرار دارند. به همین دلیل آزمایش اندازه گیری فیتوپلانکتون دارای اهمیت فراوانی است. همچنین در محیط های آبی باید اثراتی که ممکن است بر محیط های آۤبی داشته باشد بررسی شود. روشی که برای اندازه گیری فیتوپلانکتون می شود با روش اندازه گیری میزان سمیت بر اساس کتاب استاندارد متد شماره ۸۱۱۱ یکسان می باشد. این روش ها برای تعیین فیتوپلانکتون در آب دریا می باشد.

آماده سازی نمونه اندازه گیری فیتوپلانکتون

1. سمپلر که برای آنالیز نمونه مورد استفاده قرار می گیرد باید غیر فلزی باشد.
2. بطری نمونه ، شیشه های بورسیلیکات ، پلی اتیلن ها خطی ، پلی کربنات ، پلی پروپیلن باید قبل از شروع به انجام آنالیز اتوکلاو شده باشند.
3. تجهیزات فیلتر ممبرانی ، برای استفاده در پیش قیلتر های ۴۷ میلی متر و یا ۱۰۴ میلی متر
4. اتوکلاو دارای ظرفیت ۱۰۸ کیلو پاسکال در دمای ۱۲۱ درجه سانتیگراد

محیط رشد نمونه فیتوپلانکتون

از ارلن مایر که جنس شیشه آن بورسیلیکات می باشد ، استفاده شود. وقتی که موادی مغذی بررسی می شوند، از شیشه های مخصوص ساخته شده از شیشه بالا یا پلی کربنات استفاده شود. وقتی که سایز شیشه مهم نیست، نسبت سطح به حجم محیط های کشت مهم است چون که محدودیت در تولید کربن دی اکسید وجود دارد. می توان از شیشه های زیر استفاده شود :

• ۲۵ میلی لیتر نمونه در ظرف ۱۲۵ میلی لیتر
• ۵۰ میلی لیتر نمونه در ظرف ۲۵۰ میلی لیتر
• ۱۰۰ میلی لیتر نمونه در ۵۰۰ میلی لیتر

باید از کف غیر سمی ( nontoxic foam plugs) ، فویل آلومینیومی ، ظروف معکوس به منظور تبادل گازی و ممانعت از تماس استفاده شود. دمای اتاق باید ثابت باشد و یا در دمای اتوکلاو باشدو در دمای ۱۸ تا ۲۰ درجه سانتیگراد و برای آب تازه دمای ۲۴ تا ۲۶درجه مناسب است.