اندازه گیری یون کلرور در آب:

معمولا کلرور در آب به صورت کلرورهای قلیایی خاکی یافت می شود. میزان کلرور موجود در آب های مختلف به علل گوناگون متغیر است.مثلا ریزش باران در مناطق خشک و بیابان ها باعث می شود که آب،زمین هایی را که دارای مواد قلیایی است شسته و در نتیجه آب جاری مقدار زیادی کلرورهای مختلف را داراست. همچنین وجود کلرورها ممکن است ناشی از نفوذ آب دریا به ذخائر آب زیرزمینی،تخلیه فاضلاب های انسانی یا حیوانی در آبها،پساب صنعتی کارخانجات مختلف ،چاه های نفت پالایشگاه های مواد نفتی و غیره باشد. افزایش کلرور باعث طعم نامطبوعی در آب و فرسودگی لوله های آب می گردد. تحقیقات نشان داده است که همواره مقدار ثابتی کلرور در آب باقی می ماند.

عموما نمک های محلول در آب به صورت کاتیون ها و آنیون ها هستند،کاتیون ها مثل کلسیم ،منیزیم ،منگنز و … و آنیون ها مثل بی کربنات، کربنات و هیدروکسید و… است. مزه ی شور آن ناشی از غلظت یون کلراید می باشد. این شوری بستگی به ترکیبات شیمیایی آب دارد. اگر کاتیون سدیم با غلظت کلر 250 میلیگرم در لیتر مزه ی شور احساس  می شود. اما اگر کلسیم و منیزیم باشد تا غلظت 1000 میلی گرم در لیتر یون کلر هم ممکن است مزه ی شوری آشکار نشود.

بطورکلی کلرور برای سلامتی انسان ضرری ندارد و حد مجاز آن از طرف اداره ی بهداشت آمریکا 250 میلی گرم درلیتر توصیه شده است. که چنانچه از این مقدار بیشتر باشد طعم آب تغییر نموده و ازدیاد تدریجی آن باعث شوری آب می گردد. در بعضی از نقاط جهان مردم به آب شور عادت نموده اند. بطوریکه 900-2000  میلی گرم در لیتر آب کلرور دار مصرف می کنند.

تعیین کلرور در آب:

روش های مختلفی برای اندازه گیری کلرور موجود درآب وجود دارد :

• روش مور(Mohr) یا روش آرژنومتریک : این روش برای تعیین مقدار کلرور آبهای نسبتا تمیزی که مقدار آن ها مابین 0.15-10 mg است مناسب می باشد.

اصول آزمایش در این روش بدین نحو است که یون کلرور در مجاورت نیتران نقره تولید رسوب سفیدرنگ کلرور نقره می کند.

Cl^– + AgNO₃  => AgCl + NO₃

و  خاتمه عمل بوسیله فعل و انفعال مازاد نیترات نقره با معرف  کرومات پتاسیم و ایجاد  رسوب قرمز آجری کرومات نقره مشخص می گردد :

K₂CrO₄^– + AgNO₃^– => AgCrO₄^– + 2KNO₃

که با محاسبه میزان کلر مصرفی و نرمالیته کلرور ، غلظت آن مشخص میگردد.

• روش نیترات جیوه : میت این روش واضح بودن نقطه پایانی تیتراسیون است که کار را برای تعیین میزان کلرور موجود در آب بسیار تسهیل می سازد.

• روش پتانسیومتریک : استفاده از این روش برای آبهای رنگیین و کدر که مشاهده ی نقطه پایانی تیتراسیون آنها دشوار است، مناسب می باشد.