باکتری های تجزیه کننده فاضلاب

باکتری های تجزیه کننده فاضلاب اگر در شرایط مناسب محیطی (تنظیم بودن PH و مقدار اکسیژن محلول کافی و … )در تماس با فاضلاب قرار گیرند،اساس تصفیه فاضلاب به روش زیستی را تشکیل می  دهند. آلودگی فاضلاب شهری بیشتر به دلیل وجود بار  آلی است که این مواد خود منبع غذایی مناسبی برای باکتری های تجزیه کننده مواد آلی است. گروهی از باکتری ها می توانند از اکسیزن محلول در آب و فاضلاب و یا اکسیژن موجود در ساختار مولکولی مواد آلی برای تجزیه این مواد در فرآیند بیو شیمیایی استفاده کنند. باکتری های تجزیه کننده فاضلاب شامل دسته های زیر می شوند :

1. باکتری های هوازی که اکسیژن مورد نیاز خود را از اکسیژن محلول در فاضلاب (اکسیژن محلول در آب DO) و مواد آلی را اکسید کرده و به ترکیبات پایدار معدنی تبدیل می نمایند. حاصل این فرآیند عمدتا گاز کربن دی اکسید  بوده و تعداد باکتری ها متعاقبا افزایش می یابد.
2. باکتری های بی هوازی اکسیژن مورد نیاز خود را از تجزیه بعضی از مواد آلی و معدنی موجود در فاضلاب می گیرند. که نتیجه این فعالیت ، تجزیه مواد آلی پایدار و تبدیل آنها به نمک های معدنی پایدار است که با ایجاد گاز هایی مانند هیدروزن سولفید ، متان ،کربی دی اکسید و گاز N2 همراه است و بوی ناخوشایند گاز هیدروژن سولفید قابل تشخیص است. واکنش های فرآیند هوازی به شرح زیر است:

برای تعیین میزان آلایندگی فاضلاب شهری معمولا به جای اندازه گیری مواد آلی موجود در فاضلاب ، مقدار اکسیژن لازم برای اکسیداسیون این مواد را اندازه گیری می کنند. برای این منظور از روش های مختلفی می توان استفاده کرد. مهم ترین روش برای اندازه گیری ، تعین مقدار BOD  است. منظور از این آزمایش تعیین مقدار اکسیژن است که باید در زمان معین و تحت شرایط استاندارد شده آزمایشگاهی در دمای ۲۰ درجه و محیط تاریک به فاضلاب داده شود تا باکتری های هوازی مواد آلی موجود در فاضلاب را اکسید و به مواد پایدار نظیر نمک های معدنی تبدیل کنند.

اندازه گیری BOD ، یک آزمایش تجربی است که با استفاده از روش های استاندارد آزمایشگاهی می توان اکسیژن مورد نیاز فاضلاب ها و پساب ها و آب ها را تعیین کرد. بوسیله این آزمایش پارامتر های زیر اندازه گیری می شود :

• اکسیژن مورد نیاز برای تجزیه بیوشیمیایی مواد آلی (ترکیبات کربنه)
• اکسیژن مصرف شده جهت اکسیداسیون مواد معدنی مانند سولفید و آهن دو ظرفیتی
• اکسیژن مصرف شده جهت اکسیداسیون ترکیبات احیا شده ازت