تفاوت کلیفرم گوارشی و کلیفرم کلی
تفاوت کلیفرم گوارشی و کلیفرم کلی
برای شناخت تفاوت کلیفرم گوارشی و کلیفرم کلی ابتدا لازم است تا با مفاهیم آنها آشنا شویم. کلیفرم ها باکتری هایی هستند که همیشه در دستگاه گوارش حیوانات از جمله انسان وجود دارند و در پسماندهای آنها یافت می شوند. آن ها همچنین در مواد گیاهی و خاک یافت می شوند. آلودگی آب ناشی از آلودگی مدفوع به دلیل احتمال بیماری از عوامل بیماری زا (ارگانیسم های ایجاد کننده بیماری) یک مشکل جدی است. معمولا، تعداد پاتوژن های ناشی شده از آلودگی مدفوع اندک است و تعداد پاتوژن های مختلف ممکن نیز زیاد است. در نتیجه ، آزمایش هایی برای عوامل بیماری زا در هر نمونه آب جمع آوری شده عملی نیست.
در عوض ، با آزمایش بر روی ارگانیسم شاخص مانند باکتری کلیفرم ، وجود پاتوژن ها مشخص می شود. کلیفرم ها از همان منابع موجودات ارگانیسم های بیماری زا تهیه می شوند. شناسايي كليفرم ها نسبتاً آسان است ، این باکتری نسبت به عوامل بيماري زای دیگر کمتر خطرناک است و برای شناسایی در فرایند های تصفيه فاضلاب و تصفيه آب نيز مشابه بسياري از عوامل بيماري زا پاسخ مي دهند. در نتیجه ، آزمایش برای باکتریهای کلیفرم می تواند نشانه ای از وجود سایر باکتری های بیماری زا باشد.
اساسی ترین آزمایش برای آلودگی باکتریایی یک منبع آب ، آزمایش باکتری های کلیفرم کلی است. تعداد کلیفرم ها نشانگر کلی وضعیت بهداشتی آب است.کلیفرم های کل شامل باکتری هایی است که در خاک ، آب هایی که تحت تأثیر آب های سطحی و در زباله های انسانی یا حیوانات یافت می شوند ، پیدا می شوند. تفاوت کلیفرم گوارشی و کلی این است که کلیفرم های مدفوع گروه کل کلیفرم هایی هستند که به نظر می رسد به طور خاص در روده و مدفوع حیوانات خون گرم وجود دارند. از آنجا که منشأ کلیفرم های مدفوع خاص تر از منشاء کل باکتری کلیفرم کل است ، کلیفرم های مدفوعی از نشانه های دقیق تر زباله های جانوری یا انسانی نسبت به کلیفرم های کل در نظر گرفته می شوند.
(Escherichia coli E. coli) گونه اصلی در گروه کلیفرم مدفوع است. از پنج گروه کلی باکتری ها که کلیفرم های کل را تشکیل می دهند ، فقط E. coli به طور کلی در محیط رشد و تولید مثل پیدا نمی شود. در نتیجه ، E. coli به عنوان گونه باکتری های کلیفرم در نظر گرفته می شود که بهترین شاخص آلودگی مدفوع و حضور احتمالی عوامل بیماری زا است. بیشتر باکتری های کلیفرم باعث بیماری نمی شوند. با این حال ، برخی از گونه های نادر از E. coli ، به خصوص 0157: H7 ، می تواند یک بیماری جدی ایجاد کند. شیوع بیماری های اخیر ناشی از E. coli 0157: H7 نگرانی عمومی زیادی را در مورد این ارگانیسم ایجاد کرده است. E. coli 0157: H7 در گاو ، مرغ ، خوک و گوسفند یافت شده است. آزمایش باکتری ها تنها روش قابل اطمینان برای اطمینان از امنیت آب است. اگر ارگانیسم های ایجاد کننده بیماری در آب وجود داشته باشند ، نمی توان با نگاه ، طعم و بوی آب مشخص شود. وزارت بهداشت ایالت نیویورک توصیه می کند که صاحبان چاه ها حداقل یک بار در سال آب خود را برای باکتری های کلیفرم آزمایش کنند.
اگر باکتری های کلیفرم در آب آشامیدنی وجود داشته باشد ، خطر ابتلا به بیماری ناشی از آب افزایش می یابد. اگرچه تفاوتش با کلیفرم های کل این است که کلیفرم های کل می توانند از منابع دیگری غیر از مدفوع حاصل شوند ، یک نمونه کلی فرم مثبت باید در نظر گرفته شود که نشانه ای از آلودگی باشد. نتایج مثبت کلیفرم مدفوع ، به خصوص نتایج مثبت E. coli ، باید نشانه آلودگی مدفوع باشد. آب آشامیدنی عمومی نیاز دارد تا عدم وجود کلیفرم کل در هر 100 میلی لیتر آب آشامیدنی را نشان دهد. آزمایش های تأیید شده برای باکتریهای کلی فرم کلی شامل روش فیلتر غشایی ، تخمیر لوله های چندگانه ، MPN و MMO-MUG (“Colilert”) است.
روش هایی برای تشخصیش کلی فرم گوارشی از کل که شامل روش فیلتر غشایی می شود به صورتی است که روش فیلتر غشایی از یک فیلتر تخلخلی ریز استفاده می کند که می تواند باکتری ها را حفظ کند. این فیلتر در یک ظرف روی یک پد با لایه غنی سازی شده قرار داده می شود و به مدت 24 ساعت با دمای 35 درجه در انکوباتور قرار داده می شود.سلول های باکتریایی جداگانه که روی فیلتر جمع می شوند به اشکال گنبدی شکل تبدیل می شوند.
باکتریهای کلیفرم دارای سطح براق طلای سبز هستند و مستقیماً از ظرف شمارش می شوند. از آنجا که ممکن است برخی از باکتری های دیگر رنگ مشابهی ایجاد کنند ، آزمایش تأیید با استفاده از روش های خاص تر مورد نیاز است. روش MPN (محتمل ترین شماره) از یک لوله آزمایش با یک لوله آزمایش معکوس کوچکتر استفاده می کند ، که در آن گاز دی اکسید کربن آزاد شده از رشد باکتری های کلیفرم را جذب می کنند. از آنالیز آماری برای تعیین احتمال تعداد سلولهای باکتری موجود استفاده می شود.
باکتری های کلی فرم گوارشی و یا کلی با ضد عفونی و یا تصفیه حذف می شوند. تصفیه به تنهایی ممکن است کاملاً مؤثر نباشد ، اما می تواند با از بین بردن رسوباتی که می تواند باکتری ها را مهار کند ، عملکرد ضد عفونی کننده ها را بهتر کند. کلر به طور معمول باری حذف آلودگی ها استفاده می شود. سایر مواد ضد عفونی کننده شامل ید ، ازن ، نور ماوراء بنفش و روش های فیزیکی مانند جوش یا عقیم سازی مورد استفاده است.
کلرینگ هنوز رایج ترین روش ضد عفونی در ایالات متحده است ، اگرچه نگرانی های اخیر درباره واکنش کلر به ماده آلی موجود در آب مطرح شده است. چنین واکنشی می تواند منجر به تشکیل تری هالومتان ها شود ، که مشکوک به ترکیبات سرطان زا هستند. برای بیشتر سیستم های آبرسانی منفرد ، رایج ترین نوع درمان ضد عفونی کردن ماوراء بنفش است.
