محیط کشت باکتری

محیط کشت باکتری ، دارای موادی هستند که برای رشد و تکثیر میروارگانیزم های موجود در آب و فاضلاب لازم است که این محیط ها به دسته های زیر تقسیم می شوند.

1. محیط کشت های طبیعی :از منابع حیوانی یا گیاهی تهیه می شوند، مثل محیط کشت دارای سیب زمینی ، محیط کشت گوجه فرنگی ، محیط جگر و محیط هایی که در ترکیب آنها از عصاره گوشت استفاده شده است.
2. محیط های کشت مصنوعی :ترکیبی از مواد شیمیایی با مقادیر معینی از هرکدام هستند.

انواع محیط کشت باکتری از نظر حالت

1. محیط ها کشت مایع : محیط کشت های مایع که به آنها پسوند برات می افزایند ، مانند نوترینت برات
2. محیط های کشت نیمه جامد : که پسوند مدیوم به آنها افزوده می شود،  مانند SIM مدیوم که در صدر آگار آنها کم است.
3. محیط های کشت جامد : که دارای پسوند آگار هستند، مانند نوترینت آگار

برای تهیه محیط های کشت جامد آزمایش MPN، به میزان ۱۵ تا ۲۰ گرم بر لیتر آگار یا ژلاتین به محیط های مایع افزوده می شود. آگار ، پلی ساکاریدی است که از یک نوع جلبک دریایی استخراج می شود و ژلاتین ماده ای است که ممکن است توسط  باکتری ها  تجزیه شده و محیط سفتی خود را از دست بدهد. در ضمن، ژلاتین در دمای بالاتر از ۲۴ درجه سانتی گراد به حالت مایع در می آید. در نتیجه ، آگار برای سفت کردن محیط های کشت مناسب تر است. این ماده در ۴۰ درجه سانتیگراد به حالت جامد  و در ۸۰ تا ۹۰ درجه سانتیگراد به حالت مایع در می آيد.

محیط کشت باکتری برای جداسازی باکتری

1. محیط های کشت غنی شده : دارای کلیه مواد لازم برای رشد باکتری ها می باشد. در این محیط باکتری هایی که نیاز های غذایی پیچیده ندارند ، قادر به رشد هستند مانند نوترینت آگار
2. محیط های کشت افتراقی : این محیط ها ، به علت داشتن مواد مخصوص ، باعث تمایز برخی از باکتری ها می شوند، مثل محیط EMB و مکانیکی که دارای معرف های شیمیایی ویژه ای می باشند گه باکتری های گرم مثبت روی آنها رشد نکرده و باکتری های تخمیز کننده لاکتوز را متمایز می سازد.
3. محیط های کشت اختصاصی : در این محیط ها ، فقط باکتری های خاص رشد می کنند، مانند محیط کشت های مانیتول سالت آگار (MSA) ،  که در آن فقط استافیلوکوکوس اورئوس ، که قادر به تخمیر قند مانتیول و بقا در مقدار 7.5 درصد کلرور سدیم است، توانایی رشد دارد.