چرخه ازت

در چرخه ازت ، فرآیند های اکسیداسیون و احیا دخالت مستقیم دارند و مقدار اکسیژن محلول در آب ، تعیین می کند که چرخه، به سمت کدام فرآیند میل می کند. ازت از عناصر بسیار مهم تشکیل دهنده پروتئین هایی است که برای میکروارگانیزم ها مورد نیاز است. نظر به اینکه ازت در منابع آب به مقدار محدودی موجود است، به عنوان عامل محدود کننده ی زندگی گیاهان میکروسکوپی آبزی موثر است. با چرخه ازت ، تکامل موجودات زنده ، در آب های پذیرنده تحت تاثیر قرار می گیرد.  اگرچه ۷۸ درصد اتمسفر را، مولکول ازت تشکیل می دهد، اما این گاز فقط برای تعداد معدودی از باکتری ها قابل استفاده است. بقیه باکتری ها، ازت را به صورت ترکیبات نیترات ، آمونیاک یا اسید جذب می کنند.

ارگانیزم ها ، ازت را به صورت ترکیبات نیترات (NO3) ، آمونیوم  یا اسید جذب می کنند. این جانداران، قسمت اعظم ترکیبات ازت را به اسیدنوکئیک و پروتئین های مورد نیاز  سلول خود تبدیل می کنند.

مواد دفعی حاصل از سوخت ساز حاوی ازت و موجودات مرده، توسط میکروارگانیزم ها تجزیه می شوند. چرخه ازت را می توان به ۴ بخش اصلی تقسیم کرد:

1. تثبیت ازت هوا
2. آمونیفیکاسیون
3. نیتریفیکاسیون
4. دنتریفیکاسیون

تثبیت ازت هوا

اگرچه تنها انواع محدودی از میکروارگانیزم ها قادر به جذب ازت هوا هستند، ولی این فرآیند در کنار فرآیند فتوسنتز، مهم ترین فرآیند های تولید مواد آلی هستند. از گروه جلبک های سبز- آۤبی ، انواعی خاص قادر به جذب ازت هوا هستند. باکتری های زیر در آب قادر به جذب ازت هستند:

1. هوازی
2. اختیاری هوازی
3. بی هوازی

آمونیفیکاسیون

تجزیه پروتئین را تا مرحله معدنی سازی را آمونیفیکاسیون می نامند. در بدن جانداران تکامل یافته تر، ابتدا ادرار تشکیل می شود. این ماده را برخی از باکتری ها و مخمر ها به کمک آنزیم Urease تجزیه می کنند.

نیتریفیکاسیون

در چرخه ازت  تبدیل آمونیاک به نیتریت و سپس به نیترات را نیتریفیکاسیون می نامند.