استاندارد BTEX آب :

دستورالعمل های بهداشت ملی برای استاندارد BTEX آب آشامیدنی در آیین نامه آب آشامیدنی استرالیا موجود می باشند. ADWG;NHMRC 2004در هوا ، انواع مختلفی از آیین نامه ها برای هوای محیط و محیط های کاری در دسترس هستند. Air Toxics NEPM; EPHC 2004

بنزن یک ماده سرطانزای شناخته شده است( عامل سرطان). طبق آیین نامه آب آشامیدنی استرالیا بنزن نباید در آب آشامیدنی وجود داشته باشد.بنا به دلایل عملی ، میزان بنزن در آیین نامه آب آشامیدنی یک ppb تعیین شده است.  (که حد مجاز تشخیص آزمایشگاهی می باشد) سایر ترکیبات (تولوئن ، اتیل بنزن و زایلن) بعنوان سرطانزا به رسمیت شناخته نشده اند.  در آیین نامه ها حد مجاز آنها در آب آشامیدنی بسیار بالاتر تعیین شده است.

این مهم است که درک شود که آیین نامه های بهداشتی (نظیر آیین نامه آب آشامیدنی استرالیا) بر پایه میزان جذب روزانه قابل قبول است.این میزان برابر است با حداقل میزان جذب ماده شیمیایی که میتواند روزانه بدون اثر حادی در طول عمر وارد بدن شود. آیین نامه های آب آشامیدنی با توجه به مصرف 2لیتر آب برای یک فرد 40کیلوگرمی طی 40سال و جذب روزانه این ترکیبات تنظیم گردیده است. این آیین نامه ها یک حاشیه مهم ایمنی را فراهم می آورد. برای مثال بسیاری از مردم روزانه 2لیتر آب نمی نوشند و آنها بطور مداوم در معرض حدمجاز این آلاینده ها در آب آشامیدنی خود نیستند. 

به این معناست که افزایش کوتاه مدت آلایندگی لزوماً نشاندهنده یک خطر بهداشتی قابل توجه نیست و میزان خطر به تعداد تکرار آلایندگی و طول مدت وقوع آلایندگی دارد.

جدول زیر خلاصه آیین نامه های جاری استرالیا و آیین نامه های منتخب بین المللی برای آبهای شرب و منابع آب زیستی برای 4ترکیب BTEXمی باشد:

تمامی مقادیر بر حسب  ppb می باشند.

آزمایش سمیت ترکیبات BTEX , استاندارد BTEX آب بر روی موجودات آبزی نیز انجام شده است. بطور معمول غلظت آن در آب بیش از 1 mg/lباید باشد تا اثرات سمی حاد روی موجودات زنده نظیر جلبک ها ، پلانکتون ها و ماهی بگذارد. بنا به میزان پایین  لظت این مواد شیمیایی در آب ، فراریت و تجزیه سریع آنها و سمیت کم تا متوسط آنها ، عمدتاً خطر آنها برای محیطهای آبی کم در نظر گرفته میشود. اما بایستی توجه داشت که آلایندگی با غلظتهای بالای این مواد در آب ممکن است در سایت های آلوده رخ دهد.