حد مجاز فسفات در آب آشامیدنی
حد مجاز فسفات در آب آشامیدنی
حد مجاز فسفات در آب آشامیدنی مقدار کمتر از 0.03 میلیگرم بر لیتر بر اساس استاندارد سازمان حفاطت محیط زیست آمریکا(EPA) می باشد. فسفر به شکل ارتو فسفات، وفسفات آندانسه (پيرو ، متا وارتو ) و فسفات با باندهاي آلي طبقه بندي شده است و ندرتا به مقدار زياد در آبهای طبيعی که برای شرب مورد مصرف قرار می گيرند وجود دارد ومعمولا دربعضی از محيط هاي آبي ، ذرات معلق ، آب رودخانه يا رسوبات و بدن موجودات آبزي يافت مي شود.
در مطلب اندازه گیری فسفات به روش نوری ، روش آنالیز این ترکیب تشریح گردیده است.
فسفات ها در آب های طبیعی و پساب ها اغلب به صورت فسفات وجود دارند. آنها را به سه دسته ارتوفسفات ، فسفات های تجمع یافته ، و فسفات های آلی تقسیم بندی می کنند. فسفر ها به صورت محلول ، ذره یا در بدن موجودات زنده آبی وجود دارند. اشکال فسفات ها در منابع مختلفی نشات می گیرند. مقادیر اندکی از ارتو فسفات ها یا فسفات های تجمعی به منابع آبی اضافه می شوند و مقادیر بسیار زیادی از آن ها در خشکشویی ها به دلیل خاصیت پاک کنندگی به کار می روند. فسفات ها در فرآوری آب های مربوط به دیگ بخار به کار می روند. ارتوفسفات های موجود در کود های به کار رفته در زمین های زراعی محلی بیشتر به هنگام وزش باد شدید و طوفان ها به سطوح آب ها آورده می شوند و مقدار کمی از آنها نیز با ذوب شدن برف ها به آب ها نفوذ می کنند. فسفات های آلی در ابتدا با فرآیند های بیولوژیکی تشکیل می شدند. آنها همراه پساب ها و ذرات باقی مانده غذا به فاضلاب ها وارد می شوند. فسفر برای رشد موجودات زنده ضروری است و ماده مغذی مطلوبی محسوب می شود.
