حلالیت کربنات کلسیم در آب

شاخص حلالیت کربنات کلسیم در آب (CaCO3) به طور معمول برای ارزیابی میزان تمایل جذب و تشکیل پیوند آب با کربنات و کلسیم می باشد. ارزیابی میزان حلالیت کربنات کلسیم در آب برای کنترل  خوردگی و رسوب گذاری مفید است. و از این شاخص برای جلوگیری از رسوب های کربنات کلسیم در لوله ها و تجهیزات انتقال گرما و خانگی استفاده می شود. آب های که از کربنات کلسیم اشباع شده اند، به صورت رسوب این ماده را ترسیب می کنند. آبی که در تعادل با کربنات کلسیم می باشد، تمایلی به رسوب دادن و تمایل به کاهش حلالیت کربنات کلسیم در آب ندارد.

حلالیت کربنات کلسیم در آب  نشان دهنده خط تقسیم احتمالی بین «رسوب کربنات کلسیم» و «احتمال رسوب نکردن کربنات کلسیم» است. برای اندازه گیری حلالیت کربنات کلسیم در آب CaCO3 باید پارامتر های مختلف کیفیت آب را اندازه گیری کرد.

پارامتر های حلالیت کربنات کلسیم در آب

1. قلیائیت
2. کلسیم 
3. پی اچ
4. دما

قدرت آنیونی نیز باید مورد بررسی قرار بگیرد. و یا اینکه از هدایت الکتریکی یا کل جامدات محلول (tds). باید با پی اچ متر نیز پی اچ آب اندازه گیری شود. اگر پی اچ در دما های متفاوتی ، مقادیر متفاوتی دارد باید مقدار محاسبه شده ، تصحیح گردد. در اندازه گیری پی اچ ، میزان تبادل کربن دی اکسید اتمسفر با آب باید حداقل باشد. نمونه باید با در پوش بوده و تا حد ممکن با هوا در تماس نباشند.

به طور کلی دو دسته کلی برای اندازه گیری شاخص های حلالیت کرنبات کلسیم در آب وجود دارد ، شاخص تونایی آب برای ترسیب کرینات کلسیم و یا حل کردن آن در آب و شاخص تخمین مقدار کربنات کلسیمی که می تواند از آب اشباع شده بدست آید و مقداری که در آب اشباع شده حل می شود. اندازه گیری مقدار کربنات کلسیم کار سختی می باشد ولی این مقدار اطلاعات بیشتری را در این زمینه به ما می دهد.

به طور گسترده ای تصور می شود که کلسیم کلسیم از آبهای اشباع شده پر شده و آن را به وجود می آورد و نمی تواند از آبهای کم آب ناپدید شود.