نمونه برداری شیمیایی آب آشامیدنی

برای نمونه برداری شیمیایی آب آشامیدنی ، تجهیزات گوناگونی طراحی و ساخته شده است که بر اساس هدف آنالیز ، آنالیز آن انجام می شود. مثلا برای اندازه گیری اکسیژن محلول باید حداقل 1.5 لیتر نمونه برداشت شود که این نمونه هیچ تماسی با هوا نداشته باشد یا اینکه این آنالیز در محل انجام شود. بمنظور نمونه برداری از عمق آب از وسیله ای به نام گربر (graber) استفاده می شود که امکان نمونه برداری از عمق های مختلف را دارد. البته نمونه ای که در این حالت بدست می آید برای تمام آنالیز ها به غیر از اکسیژن محلول کاربرد دارد.

نمونه برداری چند منظوره ، مرسوم ترین وسیله نمونه برداری در نهر ها و رودخانه به شمار می آید. این وسیله برای نمونه برداری از نقاط کم عمق بسیار مناسب است. این وسیله برای از این برتری برخوردار است که نیاز به انتقال  نمونه برداشت شده به ظرف دیگری برای انتقال به آزمایشگاه ندارد.

روش های دستی نمونه برداری شیمیایی آب آشامیدنی

به طور کلی همه نمونه ها از محلی که آب در جریان است برداشته و از نمونه برداری از کناره های ساحل رود خانه و جاهایی که آب راکد است خودداری شود. در نواحی کم عمق برای جمع آوری نمونه با احتیاط به محلی که آب در حال جریان است رفته ، و نواحی عمیق این کار باید با استفاده از قایق و تجهیرات مناسب انجام شود. موارد  کلی زیر در انجام نمونه برداری باید رعایت شود.

• ظروف نمونه برداری مشخص که باید تاریخ ، نام نمونه و محل نمونه برچسب گذاری شود.
• دقیقا قبل از نمونه برداری درب ظرف باز شود.
• ظرف نمونه باید در جریان باشد.

پارامتر های مورد اندازه گیری در نمونه برداری شیمیایی آب آشامیدنی

بسته به نوع متغیر ها و روش  های آنالیزی که قرار است مورد استفاده قرار گیرند ، اندازه نمونه برداشت شده متغیر می باشد. با این وجود به طور تقریبی میران در حدود 1تا 5 لیتر است.  به طور کلی پارامتر های اندازه گیری رودخانه ها و نهر ظبق موارد زیر است:

1. اکسیژن محلول
2. کدورت
3. هدایت الکتریکی
4. پی اچ
5. دما

شاخص های اکسیژن محلول و دما بهتر است در محل و توسط دستگاه های پرتابل در محل اندازه گیری شود.