هضم نمونه فلزات سنگین

به منظور کاهش مزاحمت ناشی از مواد آلی موجود در نمونه های آب باید آماده سازی و هضم نمونه فلزات سنگین با اسید نیتریک – اسید سولفوریک یا اسید نیتریک- هیدروکلریک اسید و یا سایر اسید ها انجام شود.(قبل از ادامه مطالعه این مطلب آماده سازی نمونه برای فلزات سنگین مطالعه شود.) وقتی نمونه آب برای هضم نمونه فلزات سنگین آماده می شود ذرات معلق فلزات سنگین تبدیل به مواد محلول یا فلزات آزادی می شوند که قابلیت اندازه گیری آنها توسط دستگاه جذب اتمی یا دستگاه icp وجود خواهد داشت.

روش های متفاوتی برای هضم نمونه های فلزات سنگین وجود دارد. انتخاب روش مناسب هضم نمونه فلزات سنگین بمنظور تعیین دقیق مقدار فلزات سنگین توسط دستگاه ضروری است.

انتخاب اسید برای هضم نمونه فلزات سنگین

بر اساس استاندارد متد بخش 3030E ، اسید نیتریک تمامی نمونه هایی که برای اندازه گیری فلزات سنگین باید آماده شوند را هضم می کند. نیترات یک ماتریس پذیرفته شده برای هم شعله و هم الکتروترمال جذب اتمی و دستگاه ICP میباشد. برخی از نمونه ها ممکن است نیاز به اضافه کردن پرکلریک ، هیدروکلریک ، هیدروفلوریک ، یا سولفوریک اسید داشته باشند برای هضم. این اسید ها ممکن است خود برای اندازه گیری فلزات دیگری ایجاد مزاحمت کنند و ماتریس ضعیف تری برای آنالیز ICP یا جذب اتمی داشته باشد. پس بهتر است برای اندازه گیری هر فلز ، هضم خاص آن فلز انجام شود. جدول زیر به عنوان یک راهنما در تعیین نوع اسید برای هضم نمونه فلزات سنگین مورد استفاده قرار می گیرد

ولی در کل بعنوان یک قانون کلی، اسید نیتریک برای هضم نمونه کافی است و یا به راحتی اکسید می کند. هضم نمونه با اسید های  HNO3-H2SO4 یا HNO3-HCl برای اکسیداسیون مواد آلی کافی است. هضم نمونه برای اندازه گیری فلزات سنگین با اسید های   HNO3-HClO4 یا  HNO3-HClO4-HF بسیار ضروری است برای اکسیداسیون نمونه هایی که دارای مواد آلی بالایی هستند و سخت اکسید می شوند یا برای نمونه های معدنی مناسب هستند که دارای سیلیس بالایی می باشند. اگرچه خاکستر افشانی به طور کلی توصیه نمی گردد به خاطر اضافه کردن فلزات به صورت فرار، ولی در صورتی که فلزات سنگین زیادی در نمونه باشد توصیه می گردد. در مطلب بعدی به میزان اسیدی که باید به نمونه اضافه شود خواهیم پرداخت.