کیفیت آب شرب

کیفیت آب شرب شامل کیفیت میکروبی و شیمیایی آب از لحاظ مصرف برای آشامیدن می باشد که استاندارد های متفاوتی از جمله استاندارد شماره ۱۰۵۳ و ۱۰۱۱ سازمان ملی استاندارد مشخص کننده میزان حضور این مواد می باشد. یکی از شاخص های آلاینده آب کل مواد جامد محلول TDS می باشد که حداکثر مطلوب آن در آب باید 1500 میلیگرم بر لیتر باشد. که در صورت زیاد بودن غلظت این پرامتر در آب بیماری هایی همچون مشکلات قلبی و عروقی استخوانی و  بیماریهاي کلیوي و کبدي
اسکلتی، امراض مخاطی و سرطان، تیروئید و بروز مشکلات ظاهري را در پی دارد. 

دیگر پارامتر مهم در ارزیابی کیفیت آب شرب سختی کل آب بوده که حداکثر مقدار آن ۵۰۰ میلیگرم بر لیتر بر حسب کربنات کلسیم می باشد که ار عوارض وجود سختی کل در آب  بیماریهاي کلیوي، ، معده و افزایش فشارخون و نیز بیماریهاي
آرتریواسکلروزیس ،هیپرتنسیون هاي ناگهانی و مرگ سنگسازي در کلیه و مثانه در افراد حساس است. عموما به منظور گندزدایی آب از کلرزنی استفاده می شود که کلر خود باعث از بین رفتن میکروارگانیز های آلاینده آب می شود و از طرفی محصولات جانبی از جمله تری هالو متان ها و … را تولید می کنند. مقدار بهینه کلراید در آب آشامیدنی حداکثر ۲۵۰ میلیگرم بر لیتر می باشد و میزان کلر باقیمانده در آب ۵ ppm  است. از عوارض کلر در آب می توان ترکیب با مواد آلی موجود در آب، تشکیل ترکیباتی ها را می دهند همچون هالومتان به نام تري دهد که امروزه سرطانزایی آنها به اثبات رسیده است. بیماریهاي جنین و همچنین این آنیون باعث بروز سقط چشمی و مغز و اعصاب.

پارامتر مهم تاثیر گذار دیگری در کیفیت آب شرب ، میزان سدیم می باشد که حداکثر مجاز آن ۲۵۰ میلیگرم بر لیتر است. از عوارض سدیم غیر مجاز در آب می توان به این اشاره کرد که  در غلظت های بالاي این پارامتر امکان بروز مشکلات قلبی براي
انسان وجود دارد. افزایش سطح سدیم در سرخرگهاي کوچک و پارگی آنها، صدمه به مغز و چشم و غیره گردد. در پاره ای از موارد باعث مرگ خردسالان شده و منجر به صدمه نورگیلیایی می شود.
میزان سولفات در آب آشامیدنی باید کمتر از ۲۵۰ میلیگرم بر لیتر باشد تا برای سلامت انسان عارضه ای نداشته باشد و کیفیت آب شرب در حد استاندارد های مورد نظر باشد.  سولفات سدیم و منیزیم بعنوان مسهل روند بیناي بکار می روند. همچنین وجود سولفات در آب باعث بروز اسهال بویژه در کودکان میشود. در آب هم سولفید هیدروژن باعث طعم و بوي نامطبوع شده و حضور آن یکی از علل مهم اعتراض مصرف کنندگان است.

آزمايشات ميکروبي HPC ،کليفرم کل و کليفرم مدفوعي طبق روش استاندارد متد قابل انجام هستند. جهت آزمايش HPC ،محيط کشت R2A در دماي 36 درجه سانتيگراد به مدت 40 ساعت استفاده شد و سپس کلنيهاي تشکيل شده بر سطح آگار با استفاده از دستگاه کلني کانتر مدل Interscience 100 Scan ساخت کشور فرانسه شمارش می شوند. و به صورت واحد کلني در ميليليتر (CFU/mL) گزارش می شوند. سنجش باکتريهاي کلي فرم کل و مدفوعي نيز طبق روش تخمير چند لوله ايي بر
اساس استاندارد شماره 3762 موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران انجام شد و نتايج به صورت MPN/100mL  گزارش می شوند.