آب آبی،آب سبز،آب خاکستري

آب آبی،آب سبز،آب حاکستری:

آب آبی،آب سبز،آب خاکستريدر چرخه هیدرولوژي، منابع آب به دو دسته آب آبی و آب سبز تقسیمبندي میشوند. آبهاي زیرزمینی و آبهاي سطحی آب آبی را تشکیل میدهند، در حالیکه به رطوبت خاك در مناطق غیر اشباع آب سبز میگویند. آب باران بعد از نفوذ در خاك و قبل از اینکه به منطقه اشباع برسد آب سبز را تشکیل میدهد. کشاورزي دیم عمدتاً از آب سبز تغذیه میکند.

طبق تعریف آب خاکستري، آبی است که در اثر فعالیتهاي مختلف بشر از قبیل شهرنشینی، فعالیت صنایع و یا حتی فعالیتهاي کشاورزي آلوده شده و از حد استاندارد قابل استفاده پایینتر قرار گرفته باشد. این اصطلاح در مفاهیم مرتبط با آب مجازي، شامل آبی است که به سرعت قابل بازگشت به چرخه استفاده نبوده و یا بازگرداندن آن به استاندارد مصرف نیازمند فرآیندي طولانیمدت و هزینهبر باشد.

آب سبز:

آب سبز براي اولین بار توسط Falkenmark مطرح شد معرفی شد تا اینکه بتوان با تفکیک آن از آب آبی با تقسیمبندي مناسبی از منابع آب، راحتتر آنرا مدیریت کرد. همچنین با استفاده از این مفهوم جدید بتوان به ارزیابی دقیقتري از نقش آب در تولید محصولات کشاورزي در مناطق نیمهخشک پرداخت. در مقایسه با آب آبی، آب سبز منبع بزرگتري از نظر حجم ذخایر آب شیرین و مشارکت در تولید مواد غذایی است، چراکه 65 % از نزولات آسمانی به آب سبز و باقی به آب آبی تبدیل می شود.

همچنین در حدود 80 % زمینهاي کشاورزي در جهان زیر کشت دیم هستند که 60 % از غذاي مردم را تولید میکنند.بهرهبرداري از آب آبی به دلیل نیاز به شبکههاي انتقال و توزیع آب بسیار گرانتر از آب سبز است اما همین قابلیت انتقال و توزیع، مدیریت آن را سادهتر کرده و گزینههاي بهرهبرداري از آن را (کشاورزي، صنعتی و خانگی) افزایش داده است. این در حالی است که عمده راه بهرهبرداري از آب سبز، استفاده از آن در تولید محصولات دیم میباشد.