آنالیز آب آشامیدنی :

منظور از آنالیز آب آشامیدنی ، بررسی پارامتر های کیفیت آب شامل TDS،PH،سختی آب، کلسیم، منیزیم، سدیم، پتاسیم، نیترات، سولفات، کلراید، فلوراید، آهن، منگنز و … می باشد. لذا به منظور آنالیز آب آشامیدنی ابتدا باید نمونه برداری صحیحی داشت سپس آنالیز  بسته به نوع متغيرها و روشهاي آناليزي كه قرار است مورد استفاده قرار گيرند، اندازه نمونه برداشت شده متغير مي باشد، بـا ايـن وجود به طور تقريبي ميزان آن در حدود 1تـا 5 ليتـر اسـت. بـه طـور كلـي بـراي برداشـت نمونـه هـاي آب از رودخانـه هـا و نهرهـا دستورالعمل هاي زير مي توانند موثر باشند.

1. بعد از برداشت نمونه، دماي آن را بايد بلافاصله اندازه گيري و ثبت كرد.
2.  براي آنالیز آب آشامیدنی ، تعيين ميزان اكسيژن محلول پس از اندازه گيري دماي نمونه بلافاصله بايد نمونه را براي اندازه گيري نهـايي آمـاده كرد. چنانچه از تكنيكهاي الكترونيكي استفاده ميشود، بخشي از نمونه براي اندازه گيري را بايد به دقت در يـك بـشر ريخت. چنانچه از روش وينكلر استفاده ميشود، مواد شيميايي را بايد به طور مستقيم به بطري نمونه برداري اضافه كرد.
3. براي اندازه گيري pH و هدايت الكتريكي نيز بخشي از نمونه را بايد كنار گذاشت. براي اين منظور با توجه به احتمال انتشار كلريد پتاسيم در نمونه به هنگام اندازه گيري ،pH بايد از به كار بردن يك نمونه آب براي انـدازه گيـري هـر دو عامل ياد شده خودداري كرد.
4. نمونه ها براي آناليز باكتريولوژي را بايد پيش از برداشت ساير نمونه ها جمع آوري و در ظروف نمونه برداري استرليزه شـده
   انجام داد.
5. از بروز هر نوع آلودگي در ظروف نمونه برداري از طريق تماس دست يا ساير مواد غيراسترليزه بايد خودداري كرد.
6.  بطريهايي را كه قرار است به منظور جمع آوري و يا انتقال نمونه هاي باكتريولوژي مورد استفاده قرار گيرنـد بايـد فقـط براي اين هدف مورد استفاده قرار گيرند.

1. براي آنالیز آب آشامیدنی ، اندازه گيري فلزات ظروف پلي اتيلن با درپوش پلي پروپيلن ارحج است.
2. حفاظت نمونه بايد بلافاصله پس از برداشت صورت گيرد. براي نمونه هاي مختلط، هر بخش بايد جداگانه نگه داري و حفاظت شود. در صورت استفاده از نمونه گير خودكار كه امكان حفاظت جداگانه هر بخش را نميدهد، نمونه ها تا زمان تقسيم نمونه ها در دماي 4درجه سانتيگراد نگه داري ميشوند.
3. نمونه ها بايد حتي المقدور و در كمترين زمان پس از برداشت تحليل شوند. زمانهاي ارايه شده حداكثر زماني است كه جهت حفظ صحت آزمـون بايـد رعايت شوند. تجاوز از اين زمانهاي حداكثر فقط در صورتي مجاز است كه داده هاي محكمي براي اثبات اينكه نمونه ها براي مدت طولاني تري پايدار هستند، وجود داشته باشد و از طرف مراجع ذي صلاح تاييد گردد. برخي از نمونه ها ممكن است تا زمان هاي داده شـده نيـز پايـدار نباشـند و بنـابراين مراجع ذيصلاح ميتوانند زمان كوتاه تري را به عنوان حداكثر مجاز تعيين نمايند.
4. در مورد اكسيژن محلول در روش پروب  نمونه بلافاصله آزمايش ميشود ولي در روش وينكلر نمونه بايد در محل تثبيت شود و حداكثر زمان نگهداري آن 8 ساعت است.
5. در صورت اندازه گيري مجموع نيترات و نيتريت حجم نمونه مورد نياز 100ميلي ليتر است و نمونه ها بايد تا 4درجه سانتيگراد سرد شـود و بـا افـزودن اسيد سولفوريك و حفظ pHدر حد 2 تا زمان آزمايش نگهداري گردد. حداكثر زمان مجاز براي نگهداري نمونه 28روز ميباشد. درصورتيكه نيترات و نيتريت به صورت جداگانه اندازه گيري ميشوند، نمونه بايد تا 4درجه سانتيگراد سرد شود و حداكثر تا 48ساعت مورد آزمايش قرار گيرد. حجم نمونـه مورد نياز در آزمون نيترات و نيتريت به ترتيب 100و 50ميلي ليتر ميباشد.
6. افزودن اسيد اسكوربيك فقط در صورت وجود كلر باقيمانده مورد نياز است.
7. حداكثر زمان مجاز نگهداري نمونه در صورت حضور سولفيد 24ساعت ميباشد. به عنوان يك گزينه ميتوان با كاغذ استات سرب را مورد آزمايش قرار داد در تمام نمونه ها قبل از تنظيم pH آن بايد از وجود يا عدم وجود سولفيد در نمونه اطمينان يافت. سولفيد بايد توسط افزودن نيترات كـادميم حـذف شود. سپس نمونه صاف شده با افزودن سود pHآن به 12ميرسد.