اندازه گیری غلظت سولفید

برای اندازه گیری غلظت سولفید ، باید نمونه کمترین مجاورت با هوا را داشته باشد  و همچنین اینکه باید به محض نمونه گیری مراحل اندازه گیری غلظت سولفید انجام شود یا اینکه نمونه ها با محلول استات روی نگه داری شوند. برای نگه داری یک نمونه برای اندازه گیری غلظت سولفید ، محلول استات روی و سدیم هیدروکسید به بطری ها قبل از اضافه کردن نمونه، اضافه می شود.برای هر ۱۰۰ میلی لیتر نمونه  از ۴ قطره محلول استات روی 2N استفاده می شود.

باید حجم محلول استات روی را به نمونه افزایش داد اگر غلظت سولفید مورد نظر از حدود ۶۴ میلی گرم بر لیتر بیشتر است. پی اچ نهایی باید حداقل ۹ باشد. می توان سدیم هیدروکسید به محلو اضافه کرد. حتما ظرف نمونه دارای درب و STOPPER  باشد.

انجام تست های کیفی برای اندازه گیری سولفید بسیار لازم و ضروری به نظر می رسد. معمولا توصیه می گردد که در اندازه گیری سولفید فاضلاب های صنعتی ، اثر مواد ایجاد کننده مزاحمت لجاظ شود که ممکن است این مزاحمت با تحمیل مقدار منفی به نتیجه اندازه گیری سولفید در روش  methylene blue باشد.

• آزمون آنیتموان : برای حدود ۲۰۰ میلی لیتر نمونه ، مقدار 0.5 میلی لیتر محلول اشباع شده پتاسیم آنیتموان به محلول اضافه شود و همچنین مقدار 0.5 میلی لیتر  6N HCl با مقدار اضافه قلیائیت فنل فتالیئین به نمونه اضافه شود. Sb2S3 آنیتموان سولفید زرد در غلظت سولفید با 0.5 میلی گرم بر لیتر قابل تشخیص است.  مقایسه نمونه ها با نمونه های که مقدار سولفید در آنها مشخص است این روش را بسیار کیفی تر می کند. تنها مزاحمت شناخته شده ممکن است بر نتیجه تاثیر بگذارد یون ها فلزاتی مانند سرب  می باشند که با واکنش قوی که با سولفید می دهد اجازه تولید Sb2S3  را نمی دهد.
• الکترود تست سولفید نقره-نقره : نمونه را با نسبت 1:1 با محلول  alkaline antioxidant reagent رقیق شود. پتانسیل الکترود نسبت به الکترود مرجع و تخمین اینکه اندازه گیری غلظت سولفید از یک منحنی کالیبراسیون قدیمی یا منحنی کالیبراسیون نمونه در دفترچه راهنما الکترود ها وجود دارد. این باعث میشه یه تخمین منطقی از غلظت سولفید داشته باشیم در حالتی که الکترود در سلامت کامل است.

  

• کاغذ استات سرب و آزمون فویل نقره : تاییدیه بو ناشی از هیدروژن سولفید H2S با کاغذ های استات سرب می باشد. در پرتودهی به بخار سبک اسیدی شده نمونه کاغذ ها با ترکیبات PbS به رنگ سیاهی در می آیند. باریکه ای از فویل نقره از کاغذ استات سرب حساس تر است. با حل کردن در محلول NaCN ، نقره موجود حل می شود. فقط اینکه توج داشته باشید که NaCN سمی می باشد. نقره مناسب می باشد برای پرتودهی بلند مدت در محدوده منابع هیدروژن سولفید H2S زیرا Ag2S سیاه به صورت دائمی وجود دارد برخلاف PbS که به آرامی اکسید می شود.

  

روش اندازه گیری غلظت سولفید

در محلول های اسیدی ، iodine باعث اکسید شدن سولفید می شود. تیتراسیون بر اساس این معادله روش دقیقی برای تعیین سولفید در غلظت های بالای ۱ میلیگرم بر لیتر است (اگر مزاحمتی وجود نداشته باشد و کمبود  H2S نداشته باشیم.)

روش یدومتری برای استاندارد سازی کالری متری  methylene blue روش مفیدی است. همچنین یدومتری برای آنالیز نمونه هایی که که فوری نمونه برداری  شده اند و در فصل بهار از چاه نمونه گرفته شده اند بسیار مناسب است. همچنین این روش برای فاضلاب ها و آب های نیمه اکسیداسیون شده از سولفور  نیز مناسب است(اگر مزاحمت ها قبل از هرچیز زدوده شود).

روش  methylene blue با تقطیر (Distillation) برای بازه بسیار وسیعی از نمونه ها که غلظت سولفید آن بیشتر از ۱ میلی گرم بر سولفید است پاسخگو می باشد.

روش  methylene blue بر اساس واکنش سولفید ، کلراید فریک ، و دی متیل فنل انادیامین  است که تولید متیلن آبی methylene blue می کنند. آمونیوم فسفات پس از ظهور رنگ برای از بین بردن رنگ کلراید فریک به محلول اضافه می شود. این روش برای اندازه گیری سولفید با غلظت های 0.1 تا 20 میلیگرم بر لیتر مناسب است.