تری هالومتان در آب
تری هالومتان در آب
ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﺮرﺳﻲ ﺳﺎزﻣﺎن ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﺤﻴﻂ زﻳﺴﺖ آﻣﺮﻳﻜﺎ در ﻣﻮردتری هالومتان در آب در ﺳﺎل 1997اﻧﺘﺸﺎر ﻳﺎﻓﺖ. ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭘﻴﻮﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﻘﺮرات ﻣﻠﻲ آب آﺷﺎﻣﻴﺪﻧﻲ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺿﻤﻴﻤﻪ ﺷﺪ. ﻫﻴﺞﮔﻮﻧﻪ ﺳﻨﺪي ﻛﻪ دﻻﻟﺖ ﺑﺮ آﺛﺎر زﻳﺎﻧﺒﺎر ﻛﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﺗﺮيﻫﺎﻟﻮﻣﺘﺎﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺖ اﻓﺮاد ﻛﻨﺪ، ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﻴﺎﻣﺪ. وﻟﻲ در اﺳﺘﻔﺎده از آب آﻟﻮده ﺑﻪ ﻛﻠﺮوﻓﺮم در ﻏﻠﻈﺖ زﻳﺎد و ﺑﺮاي ﻣﺪت ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﻣﻮﺷﻬﺎي آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ، اﺛﺮ ﺳﺮﻃﺎﻧﺰاﻳﻲ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ آب آﺷﺎﻣﻴﺪﻧﻲ آﻟﻮده ﺑﻪ ﻛﻠﺮوﻓﺮم ﺑﺎ ﻏﻠﻈﺖ ﺑﻴﺶ از 0.1 ﻣﻴﻠﻴﮕﺮم ﺑﺮ ﻟﻴﺘﺮ ﺗﻮﺳﻂ اﻓﺮاد در ﻣﺪت زﻣﺎن ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻔﺘﺎد ﺳﺎل ﺑﻪ ﺻﻮرت روزﻣﺮه در ﺣﺪ دو ﻟﻴﺘﺮ در روز ﻣﺼﺮف ﺷﻮد، اﻣﻜﺎن ﺧﻄﺮ ﺑﺮاي ﺳﻼﻣﺖ اﻓﺮاد وﺟﻮد ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ.
تری هالومتان در آب
ﻧﻈﺮ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﻏﻠﻈﺖ ﺑﺎﻻي ﻛﻠﺮوﻓﺮم در آﺑﻬﺎ در ﺟﻮﻧﺪﮔﺎن اﻳﺠﺎد ﺳﺮﻃﺎن ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺗﺎ ﺟﺎي ﻣﻤﻜﻦ از ﻧﻈﺮ اﻗﺘﺼﺎدي و ﻓﻨﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻏﻠﻈﺖ اﻳﻦ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ در آب آﺷﺎﻣﻴﺪﻧﻲ ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ رﺳﺎﻧﺪه ﺷﻮد. در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﻏﻠﻈﺖ ﺗﺮيﻫﺎﻟﻮﻣﺘﺎﻧﻬﺎ 0.1 ﻣﻴﻠﻴﮕﺮم ﺑﺮ ﻟﻴﺘﺮ در آب آﺷﺎﻣﻴﺪﻧﻲ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻲﺷﻮد. وﻟﻲ ﺑﺎ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﻲ ﻛﻪ در ﺟﺮﻳﺎن اﺳﺖ، ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺣﺪود ﺟﺪﻳﺪي ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮔﺮدد. در ﺳﺎل 3891 ﻣﻮﺳﺴﻪ آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﻳﺎد ﺷﺪه ( (EPAﺑﺮاي ﺷﻬﺮﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻴﺶ از 57000 ﻧﻔﺮ، ﺣﺪ ﻏﻠﻈﺖ ﺗﺮيﻫﺎﻟﻮﻣﺘﺎﻧﻬﺎ در آب آﺷﺎﻣﻴﺪﻧﻲ را ﻣﻌﺎدل ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﻤﻮد. وﻟﻲ اﻳﻦ ﻏﻠﻈﺖ ﺑﺮاي ﺷﻬﺮﻫﺎ ۱۰هزار تا ۷۵ هزار جمعیت 100 پی پی بی ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻧﺸﺪ. ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺣﺪ ﻏﻠﻈﺖ ﺗﺮيﻫﺎﻟﻮﻣﺘﺎﻧﻬﺎ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ارﮔﺎﻧﻬﺎي ذيرﺑﻂ اﻳﺎﻟﺘﻲ ﮔﺬارده ﺷﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﻬﺪاﺷﺖ ﺟﻬﺎﻧﻲ در ﺑﺮرﺳﻴﻬﺎي ﺧﻮد ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ. در ﻣﻴﺎن ﺗﺮيﻫﺎﻟﻮﻣﺘﺎﻧﻬﺎ، ﻛﻠﺮوﻓﺮم، ﺑﺮوﻣﻮدي ﻛﻠﺮوﻣﺘﺎن، دي ﻛﻠﺮوﺑﺮﻣﻮﻣﺘﺎن و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﺮوﻣﻮﻓﺮم ﺑﻴﺶ از ﺳﺎﻳﺮ ﺗﺮﻛﻴﺒﺎت در آﺑﻬﺎي آﺷﺎﻣﻴﺪﻧﻲ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ.
ﻏﻠﻈﺖ ﭼﻬﺎر ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻳﺎد ﺷﺪه در آﺑﻬﺎي آﺷﺎﻣﻴﺪﻧﻲ ﺗﺎ ﻣﻴﺰان ۱۰۰۰ ﻣﻴﻜﺮوﮔﺮم ﺑﺮ ﻟﻴﺘﺮ دﻳﺪه ﺷﺪه، وﻟﻲ ﻏﺎﻟﺒﺎً ﻛﻤﺘﺮ از ۱۰۰ ﻣﻴﻜﺮوﮔﺮم ﺑﺮ ﻟﻴﺘﺮ اﺳﺖ. ﻛﻠﺮوﻓﺮم ﻋﺎﻣﻞ ﺳﺮﻃﺎن در دو ﮔﻮﻧﻪ از ﺣﻴﻮاﻧﺎت آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ اﺳﺖ. ﺗﺮي ﻫﺎﻟﻮﻣﺘﺎﻧﻬﺎي ﺣﺎوي ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﺮوم، در ﻃﻮل ﻣﺪت ﺣﻴﺎت ﺣﻴﻮاﻧﺎت آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ آﺛﺎر ﺳﺮﻃﺎﻧﺰاﻳﻲ ﻧﺸﺎن داده اﻧﺪ.ﺣﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﻏﻠﻈﺖ ﻛﻠﺮوﻓﺮم در آب آﺷﺎﻣﻴﺪﻧﻲ ۳۰ ﻣﻴﻜﺮوﮔﺮم ﺑﺮ ﻟﻴﺘﺮ اﺳﺖ.
ﺣﺬف تری هالومتان در آب
ﻋﺎﻣﻞ اﺻﻠﻲ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺗﺮيﻫﺎﻟﻮﻣﺘﺎﻧﻬﺎ در آب آﺷﺎﻣﻴﺪﻧﻲ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻛﻠﺮ ﺑﺎ ﭘﻴﺶﺳﺎزﻫﺎ اﺳﺖ. وﺟﻮد “ﭘﻴﺶﺳﺎزﻫﺎ” در آﺑﻬﺎي ﺳﻄﺤﻲ دﻻﻟﺖ ﺑﺮ وﺟﻮد ﻣﻮاد آﻟﻲ از ﻧﻮع اﺳﻴﺪﻫﺎي ﻫﻴﻮﻣﻴﻚ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ در ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺗﺼﻔﻴﻪ ﻣﺘﻌﺎرف آب آﺷﺎﻣﻴﺪﻧﻲ ﺑﺎ ﻛﻠﺮ ﺑﻪ ﻛﺎر رﻓﺘﻪ ﺑﺮاي ﺳﺎﻟﻢﺳﺎزي آب، ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺷﺪه و ﺣﺎﺻﻞ اﻳﻦ ﻓﻌﻞ و اﻧﻔﻌﺎﻻت ﺗﺮيﻫﺎﻟﻮﻣﺘﺎﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺗﺮيﻫﺎﻟﻮﻣﺘﺎﻧﻬﺎ ﻻزم اﺳﺖ، ﻣﻴﺰان ﻣﻮاد آﻟﻲ ﻣﻮﺟﻮد در آب ﺗﺼﻔﻴﻪ ﻧﺸﺪه را ﻗﺒﻞ از ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﻴﺮي ﻛﻠﺮ ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ رﺳﺎﻧﺪ.
ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻣﻮاد آﻟﻲ ﻣﻮﺟﻮد در آب ﺧﺎم ﻃﻲ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻣﺘﻌﺎرف ﺗﺼﻔﻴﻪ آب ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻧﻌﻘﺎد، ﻟﺨﺘﻪﺑﻨﺪي، ﺗﻪﻧﺸﻴﻨﻲ و ﺻﺎف ﺳﺎزي ﺗﺎ ﺣﺪود زﻳﺎدي از آب ﺣﺬف ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ روش ﻛﻠﺮزﻧﻲ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺗﺮيﻫﺎﻟﻮﻣﺘﺎﻧﻬﺎ اﻫﻤﻴﺖ وﻳﮋهاي ﻛﺴﺐ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻣﻌﻤﻮﻻً اﺳﺘﻔﺎده از ﻛﻠﺮزﻧﻲ ﻗﺒﻞ از ﺗﺼﻔﻴﻪ آب (ﭘﻴﺶﻛﻠﺮزﻧﻲ) در ﻃﻲ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺗﺼﻔﻴﻪ (ﻗﺒﻞ از ﺗﻪﻧﺸﻴﻨﻲ و ﻳﺎ ﺻﺎفﺳﺎزي) و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭘﺲ از ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺗﺼﻔﻴﻪ ﻣﺘﻌﺎرف(ﭘﺲ از ﺻﺎفﺳﺎزي) اﻧﺠﺎم ﻣﻲﭘﺬﻳﺮد.
در ﻋﻤﻠﻴﺎت ﭘﻴﺶ ﻛﻠﺮزﻧﻲ ﺣﺪاﻛﺜﺮ اﻣﻜﺎن ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺗﺮيﻫﺎﻟﻮﻣﺘﺎﻧﻬﺎ وﺟﻮد دارد، ﭼﺮا ﻛﻪ ﻣﻮاد آﻟﻲ ﺧﺎم ﺑﻪ راﺣﺘﻲ ﺑﺎ ﻛﻠﺮ ﺗﺮﻛﻴﺐ و ﺗﺮيﻫﺎﻟﻮﻣﺘﺎﻧﻬﺎ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ اﻣﻜﺎن ﺣﺬف آﻧﻬﺎ در ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺗﺼﻔﻴﻪ ﻣﺤﺪود اﺳﺖ و در ﺣﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ در آب ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲﻣﺎﻧﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺗﺮيﻫﺎﻟﻮﻣﺘﺎﻧﻬﺎ ﻻزم اﺳﺖ از ﭘﻴﺶ ﻛﻠﺮزﻧﻲ ﺗﺎ ﺣﺪ اﻣﻜﺎن اﺟﺘﻨﺎب ﻧﻤﻮد و ﺑﻪ ﺟﺎي آن ﻛﻠﺮزﻧﻲ در ﻃﻲ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺗﺼﻔﻴﻪ ﻗﺒﻞ از ﺗﻪﻧﺸﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از رﺷﺪ آﻟﮕﻬﺎ و ﻣﺴﺎﻋﺪت ﺑﻪ رﻓﻊ ﺑﻮ و ﻣﺰه و ﻳﺎ ﻗﺒﻞ از ﺻﺎفﺳﺎزي اﻧﺠﺎم ﮔﺮدد. ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻏﺎﻟﺐ ﻣﻮاد آﻟﻲ در ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺗﻪﻧﺸﻴﻨﻲ از آب ﺣﺬف ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. در ﺑﺮﺧﻲ از واﺣﺪﻫﺎي ﺗﺼﻔﻴﻪ آب از ﭘﻴﺶ ﻛﻠﺮزﻧﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺷﻮك اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ در ﺗﻘﻠﻴﻞ ﻏﻠﻈﺖ ﺗﺮيﻫﺎﻟﻮﻣﺘﺎﻧﻬﺎ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﻄﻠﻮﺑﻲ ﺑﻪ ﺑﺎر ﻧﻴﺎورده اﺳﺖ.
ﻛﻠﺮزﻧﻲ ﭘﺲ از ﺻﺎف ﺳﺎزي ﺣﺪاﻗﻞ اﻣﻜﺎن ﺑﺮاي ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺗﺮيﻫﺎﻟﻮﻣﺘﺎﻧﻬﺎ را ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻲآورد؛ زﻳﺮا ﻏﺎﻟﺐ ﻣﻮاد آﻟﻲ ﻣﻮﺟﻮد در آب ﻃﻲ ﻋﻤﻠﻴﺎت: اﻧﻌﻘﺎد، ﻟﺨﺘﻪﺑﻨﺪي و ﺗﻪﻧﺸﻴﻨﻲ از آب ﺣﺬف ﺷﺪه در ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺎف ﺳﺎزي آب، ﺑﺨﺶ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﻣﻮاد آﻟﻲ ﻧﻴﺰ ﺟﺬب ﻻﻳﻪﻫﺎي ﺻﺎﻓﻲ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﺣﺬفﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ. ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ در آب ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺷﺪه ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﻮاد آﻟﻲ ﺑﺎﻗﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺮيﻫﺎﻟﻮﻣﺘﺎن در ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺳﺎﻟﻢﺳﺎزي ﺑﻪ وﺟﻮد ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ.
كنترل تری هالومتان در آب :
- حذف مواد اوليه تشكيل دهنده تري هالومتانها از آب خام.
- استفاده از ضد عفوني كننده ها غير از كلر آزاد.
- تعويض منبع آب و استفاده از منبع جديد كه آلودگي كمتري دارد.
- استفاده ار يك فرايند غشايي براي حذف تري هالومتانها.
- تعويض مراحل كلرزني و به حداقل رساندن تماس آن با آب.
- استفاده از بستري هاي ذغالي براي حذف تري هالومتانها
ﺣﺬف تری هالومتان در آب ﻃﻲ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺑﻪ ﺳﻬﻮﻟﺖ اﻣﻜﺎﻧﭙﺬﻳﺮ ﻧﻴﺴﺖ؛ وﻟﻲ ﻓﺮآﻳﻨﺪﻫﺎﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ: ﺟﺬب ﻛﺮﺑﻨﻲ، ﻫﻮادﻫﻲ و اﺳﺘﻔﺎده از اوزون و دي اﻛﺴﻴﺪ ﻛﻠﺮ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﺎﻟﻨﺴﺒﻪ رﺿﺎﻳﺘﺒﺨﺸﻲ داﺷﺘﻪاﻧﺪ.
ﺟﺬب ﻛﺮﺑﻨﻲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﻮدر ﻛﺮﺑﻦ ﻓﻌﺎل و ﻳﺎ ﻛﺮﺑﻦ ﻓﻌﺎل داﻧﻪاي در ﺣﺬف تری هالومتان در آب ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻮﺛﺮ اﺳﺖ، ﺑﻪ وﻳﮋه آﻧﻜﻪ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺗﺮيﻫﺎﻟﻮﻣﺘﺎﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﻃﻲ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺟﺬب ﺣﺬف ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ، ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮاد آﻟﻲ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮب ﻧﻴﺰ از آب ﺣﺬف ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ. اﺳﺘﻔﺎده از ﻛﺮﺑﻦ ﻓﻌﺎل داﻧﻪاي ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺑﺴﻴﺎر و دﻗﺖ ﻛﺎﻓﻲ در ﺑﻬﺮهﺑﺮداري اﺳﺖ، ﭼﺮا ﻛﻪ ﻻزم اﺳﺖ ﻻﻳﻪ ﺟﺎذب در ﻓﻮاﺻﻞ ﻛﻮﺗﺎه ﺗﻌﻮﻳﺾ و ﻳﺎ اﺣﻴﺎ ﺷﺪه و در ﻫﻨﮕﺎم ﺑﻬﺮهﺑﺮداري ﻣﻴﺰان ﺟﺬب ﺑﻪ دﻗﺖ ﻛﻨﺘﺮل ﺷﻮد.
اﺳﺘﻔﺎده از ﻫﻮادﻫﻲ ﺑﺮاي ﺣﺬف تری هالومتان در آب ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﻄﻠﻮب داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﻬﺒﻮد ﺑﻮ و ﻣﺰه در آب، ﻫﻮادﻫﻲ ﭘﺲ از ﻛﻠﺮزﻧﻲ اﻧﺠﺎم ﭘﺬﻳﺮد، ﺑﺨﺶ اﻋﻈﻤﻲ از ﻛﻠﺮوﻓﺮم ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه ﺑﻪ ﻫﻮا ﻣﺘﺼﺎﻋﺪ ﺷﺪه و از آب ﺣﺬف ﻣﻲﮔﺮدد. ﺑﺮﺧﻲ از واﺣﺪﻫﺎي ﺗﺼﻔﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺟﺬب آﻫﻦ، ﻣﻨﮕﻨﺰ و ﺳﻮﻟﻔﻴﺪ ﻫﻴﺪروژن اﻗﺪام ﺑﻪ ﻫﻮادﻫﻲ ﻣﻲﺷﻮد اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﻮادﻫﻲ در ﺣﺬف ﻛﻠﺮوﻓﺮم ﻧﻘﺸﻲ ﻧﺪارد؛ زﻳﺮا ﻋﻤﻞ ﻫﻮادﻫﻲ ﻗﺒﻞ از ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻛﻠﺮوﻓﺮم اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ.
ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﻧﻤﻮدن ﻛﻠﺮ در ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺳﺎﻟﻢﺳﺎزي ﺑﺎ اوزون و ﻳﺎ دي اﻛﺴﻴﺪﻛﻠﺮ در ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺗﺮيﻫﺎﻟﻮﻣﺘﺎﻧﻬﺎ و ﻳﺎ ﺣﺬف آﻧﻬﺎ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ؛ وﻟﻲ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺑﺴﻴﺎر، ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪه ﻋﺎﻣﻞ ﺿﺪ ﻋﻔﻮﻧﻲ در ﺳﻴﺴﺘﻢ و ﺑﺎﻻﺧﺮه، ﻣﻮاد ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه اﺿﺎﻓﻲ دﺷﻮارﻳﻬﺎي ﻣﺘﻌﺪدي ﺑﻪ ﻣﻴﺎن آﻣﺪه اﺳﺖ. ﺷﺎﻳﺎن ذﻛﺮ اﺳﺖ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻮاد ﺳﻤﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﻠﺮاﺗﻬﺎ در اﺳﺘﻔﺎده از دي اﻛﺴﻴﺪ ﻛﻠﺮ ﻣﺤﺘﻤﻞ اﺳﺖ. آﻧﭽﻪ ﻫﻤﻪ دﺳﺖاﻧﺪرﻛﺎران ﺗﺼﻔﻴﻪ آب برای تری هالومتان در آب ﺑﺮ آن ﻣﺘﻔﻖاﻟﻘﻮلاﻧﺪ؛ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺎدهﺗﺮﻳﻦ و ﻛﻢﻫﺰﻳﻨﻪﺗﺮﻳﻦ روش ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي و ﺣﺬف ﺗﺮيﻫﺎﻟﻮﻣﺘﺎﻧﻬﺎ دﻗﺖ در ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﻴﺮي اﻧﻌﻘﺎد، ﻟﺨﺘﻪﺑﻨﺪي و ﺗﻪﻧﺸﻴﻨﻲ ﺑﺮاي ﺣﺬف “ﭘﻴﺶ ﺳﺎزﻫﺎ”ﺳﺖ. ﻻزﻣﻪ اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﻴﺮي ﺿﻮاﺑﻂ دﻗﻴﻖ ﻃﺮاﺣﻲ، اﻧﺘﺨﺎب ﻋﻮاﻣﻞ اﻧﻌﻘﺎد و ﻳﺎ ﻛﻤﻚ ﻋﻮاﻣﻞ اﻧﻌﻘﺎد ﻣﻮﺛﺮ و ﺑﺎﻻﺧﺮه، ﻛﻨﺘﺮل دﻗﻴﻖ ﺑﻬﺮه ﺑﺮداري اﺳﺖ.
