حد مجاز فلزات سنگین در خاک

نوع و جنس خاک تعیین کننده حد مجاز فلزات سنگین در خاک برای رشد و نمو گیاهان می باشد. فلزات سنگین شامل فلزات با جرم اتمی بالا هستند که اندازه گیری آنها در محیط زیست از اهمیت بالایی برخوردار است. زیرا بسیاری از این فلزات برای رشد و نمو گیاهان بمنظور گذراندن فرایند های زیستی ، ضروری هستند. بسیاری از این فلزات اگر میزان آنها بیشتر از حد مجاز باشد ، سمی می باشند. فلزات سنگین حتی در غلطت های بسیار پایین نیز سمی هستند مثلا میزان غلظت جیوه تا زیر ۷ میکرو گرم در هر لیتر سمیت ایجاد نمی کند.

حد مجاز فلزات سنگین در خاک ممکن است در برخی از خاک ها زیاد باشد و در برخی کمتر چرا ک عموما فلزات سنگین از سنگ هایی که در نزدیکی طبقات خاک می باشد ممکن است وارد خاک شوند و عوارضی بر سلامتی انسان داشته باشند. یا ممکن است از طریق فرآیند های طبیعی وارد خاک شوند. بسیاری از فلزات سنگین در فرم های خنثی در خاک و صخره ها ممکن است وجود داشته باشند. و فقط ممکن است در گیاهان یا در سنگ ها باشند. این تغییرات در ساختار فلزات سنگین ممکن است به دلیل فرآیند های اکسایش و کاهش در PH های متفاوت باشد.

منبع اصلی آلودگی آب و خاک توسط فلزات سنگین خاک فعالیت های انسانی همچون معدن سازی ، فعالیت های صنعتی و تزریق کود ها مواد غنی کننده خاک است. سرب از طریق فعالیت های انسانی و ماشین وارد محیط می شود. فعالیت های معدنی سازی باعث فرسایش خاک در نتیجه تماس محیط با طیف وسیعی از فلزات سنگین می شود.

فلزات سنگین موجود در خاک بر حسب لایه و طبقه خاک میزان متفاوتی می تواند داشته باشد. همچینین اینکه که مقدار و نوع موادی مغذی نیتروزنی و فسفاتی که به خاک اضافه می شود بر حد مجاز فلزات سنگین در خاک  تاثیر گذار است. در نمودار زیر محدوده هایی برای غلظت فلزات سنگین در هنگام حضور مواد مغذی ، لجن فاضلاب و …