دی اکسید کلر
دی اکسید کلر
در کشور های اروپایی از دی اکسید کلر در بسیاری از سیستم های بزرگ دی اکسید کلر (2CLO) به عنوان ماده گندزدای اولیه استفاده می شود. اما در ایالات متحده کاربرد آن به عنوان مادۀ گندزدا محدودیتهایی دارد؛ و در مرحلۀ اول به عنوان وسیله ای برای کنترل بو و طعم، اکسیداسیون آهن و منگنز کنترل کل تری هالومتان ها (TTHM) و هالواستیک اسید (HAA) استفاده میشود. واکنش پایه پایه تهیه دیاکسید کلر به صورت زیر است:
دیاکسیدکلر قدرت اکسیداسیون زیادی دارد. این ماده، گندزدای خوبی است و قدرت از بین بردن میکروارگانیسم های آن برابر با اسید هیپوکلرو و حتی بهتر از آن است. برای مثال، در مقایسه با کلر آزاد، دی اکسیدکلر در از بین بردن باکتری های و ویروس ها در محدودۀ PH بالا (5/8 تا 9) خیلی موثرتر از 7 = PH است. از مزایای دیگر دی اکسیدکلر این است که به آب فیلتر شده با PH بیش از 8 نیاز دارد.
بنابراین موجب کاهش خوردگی سرب و سایر فلزات می شود که با قوانین قبلی سازمان حفاظت محیط زیست (EPA) نیز مطابقت دارد. همچنین در این دامنۀ فرایند گندزدایی با فرایند سختیزدایی هماهنگ است. مزیت دیگر دیاکسیدکلر این است که میتواند تا مدت بسیار طولانی در سیستم توزیع بماند.
عیب دی اکسید کلر هزینه های زیاد راهبری آن (2.2 دلار به ازای هر پوند کلرید سدیم) نسبت به کلر (0.13 دلار به ازای هر پوند کلر) است (هزینه ها بر اساس سال 1990 است). علاوه بر این هر وقت برای اطمینان از اینکه واکنش کلریت سدیم کامل انجام بشود مقدار کلر زیادی استفاده کنیم، این کلر اضافی، سبب تشکیل تری هالومتان (THM) و محصولات جانبی نامطلوبی مشود. این روش در ایالات متحده برای تولید دی اکسید کلر استفاده شد.
از آنجاکه بر اساس قوانین سازمان حفاظت محیط زیست (EPA) مقدار دی اکسید کلر باقیمانده باید کمتر ازmg/L 0.8 و مقدار ماکزیمم آلودگی (MCL) آن برای کلر باید mg/L 0.1 باشد. هر وقت از دی اکسید کلر و بهینه کردن کارایی آن باید بسیار توجه کنیم. دی اکسید کلر مادهای قابل انفجار است بنابراین نباید آن را در مخزن های زیر فشار نگه داری کنیم، بلکه باید آن را در محل بسازیم. بعضی از کارخانه های سازنده، پکیج های دی اکسیدکلر نیز تولید می کنند.
