سختی مجاز آب دیگ بخار

سختی مجاز آب دیگ بخار و آب تغذیه تا فشار 30 بار در حالت نرمال باید در حد صفر باشد. اگر سختی آب دیگ بخار از حد مجاز آن بیشتر باشد موجب رسوب گذاری در دیگ بخار می شود. رسوب گذاری باعث ایجاد لایه آهکی بر روی جداره دیگ و خورندگی آن می شود. در نهایت این عوامل  به بدنه دیگ بخار آسیب می رساند و موجب مختل شدن درجه حرارت می شود.

سختی مناسب آب دیگ بخار در هر حالت باید صفر باشد. برای از بین بردن سختی آب تغذیه دیگ بخار قبل از ورود به دیگ بخار باید از سختی گیر یا دستگاه RO استفاده کرد. برای تصفیه داخلی و ته نشین کردن سختی داخل دیگه باید از مواد شیمیایی استفاده شود. در صورتی که میزان سختی، قلیائیت و TDS آب دیگ بخار از حد مجاز بالاتر رود، تنها راه برای کنترل تجمع رسوبات زیر آب زدن است. زیر آب زدن معمولاً به طور تقریبی نسبت به فعال بودن دیگ هر شش ساعت یکبار توسط شیر تخلیه به مدت 30 ثانیه انجام می شود.

میزان سختی مناسب آب دیگ بخار در فشارهای مختلف برای تولید بخار با هم دیگر فرق می کند. معمولاً در فشارهای پایین (0 تا PSI150) میزان سختی تا ppm 80 می رسد ولی در فشارهای بالا مقدار سختی پایین باشد. میزان سختی مناسب دیگ های بخار در فشارهای بالا مثلاً از PSI 400 به بالا نباید بیشتر از ppm 2 باشد. بزرگترین مشکل دیگ های بخار همان سختی بالای آب تغذیه است در هر صورت سختی آب باید نزدیک به صفر باشد. سختی مجاز آب دیگ های بخار در فشارهای مختلف براساس جدول بالا می باشد.

در حالت کلی رعایت سختی آب دیگ بخار تأثیر مستقیم بر عملکرد و راهبری درست آن دارد. آب با سختی بیش از mg/L as CaCO₃ 200، پتانسیل جرم گذاری و با سختی کمتر از mg/L as CaCO₃ 100، پتانسیل خورندگی دارد. در دیگ های بخار، کاربرد آب با سختی بیش از mg/L as CaCO₃ 100، مناسب نیست. به طور کلی، باید آب سبک در دیگ های بخار و صنایع مصرف کننده آب گرم به کار می رود و در صورت عدم دسترسی به منابع آب سبک باید از فرایند سختی زدایی برای سبک کردن آب استفاده کرد. برای راهبری درست دیگ بخار علاوه بر سختی پارامترهای دیگر نیز در رسوب گذاری و خورندگی دیگ بخار تاثیر دارند. در جدول زیر این پارامترها به همراه محدوده قابل قبول هر کدام آورده شده است. در کل مقدار سختی آب دیگ بخار و سایر پارامترهایی که باید در نظر گرفته شود به صورت زیر است: