مواد رادیواکتیو در آب

مواد رادیواکتیو در آب به طور کلی به صورت سه دسته ذرات آلفا ، ذرات بتا و اشع گاما در منایع آبی وجود دارند که اندازه گیری مواد رادیواکتیو در آب در آزمایشگاه های مجهز باید به صورت دوره ای انجام شود. منایع آلوده کننده رادیو اکتیویته آب  به صورت طبیعی در برخی نقاط زمین وجود دارند که موجب آلودگی آب های زیر زمینی می شود. فضولات دفن شده رادیو اکتیو  و یا تخلیه فاضلاب های صنایع هسته ای دارای مواد مواد رادیو اکتیو هستند که در آب های سطحی و زیر زمینی پس از تخلیه اثرات سو می گذارند.

درجات مواد رادیواکتیو در آب

1. ذرات آلفا : ذارت آلفا به صورت اتم هلیوم فاقد الکترون می باشند که معمولا سرعت آنها به ۱ میلیون متر بر ثانیه می رسد. به سبب وزن نسبی زیاد ذرات آلفا ، قدرت نفوذ این ذرات محدود است. ولی چنانچه مواد آلوده به این ذرات خورده شوند، بسیار زیان بار ند.
2. ذرات بتا : ذرات بتا که از الکترون ها با انرزی زیاد و دارای سرعت معادل سرعت نور حاصل می شوند. به سبب اندازه کوچک ذارت میزان نفوذ آنها نسبت به ذرات آلفا بیشتر ، ولی از نظر آسیب سازی کم خطرند.
3. اشعه گاما : اشعه گاما به صورت تشعشعات الکترومغناطیسی با قدرت نفوذ بیشتر و تاثیر محدود نسبت به سایر مواد رادیواکتیویته می باشد.  اشعه بتا حاصل وجود ایزوتوپ های مانند رادیوم ۲۲۶ و رادیوم ۲۲۸ و استرونسیوم ۹۰ است. ولی ایزوتوپ های رادیوم نام برده منبع اصلی ذرات آلفا و اشعه گاما شناخته شده اند.

ذرات و تشعشات در هنگام تماس با مواد رادیواکتیویته در بدن نفوذ نمونه و باعص تغییراتی در پروتوپلاسم سلول ها خواهند گردید. این تغییرات موجب تشکیل مولکول ها و مواد دیگری را فراهم می نمایند که به جای خود تغییرات زیستی دیگری را سبب می شوند. تششعات ممکن است بدون هرگونه صدمه ای از سلول عبور نمایند. ولی چنانچه تغییراتی را در سلول ایجاد کنند و سلول تغییر یافته به صورت طبیعی ترمیم نیابد و تکثیر می یابند. و تغییرات دراز مدتی را مانند سرطان، صدمات جنسی و ارثی را ایجاد می کنند. این تغییرات به عوامل زیر بستگی دارند.

• میزان و نوع اشعه جذب شده
• سرعت جذب اشعه
• حدود جذب در بدن
• حساسیت نسبی سلولها در بخش های مختلف بدن
• وضعیت تغذیه و متابولیسم

استاندارد مواد رادیواکتیو در آب