میکروب شناسی آب

میکروب شناسی آب به بیان روش هایی برای انجام آزمایش های میکروبی آب می پردازد که بمنظور جستجو و شمارش باکتری های آلاینده آب و پساب پرداخته و میزان آلایندگی آب را مشخص می کند. آزمایش های میکروب شناسی آب به تکنیک ها و روش هایی برای شمارش و شناسایی میکروارگانیزم های شاخص(بیماری زا) گفته می شود. تعیین باکتری های گروه کلی فرم  شاخصی برای بیان پایداری منابع آب مصرفی شرب و خانگی و یا صنعتی و یا حتی آبیاری می باشد.

اهمیت آزمون ها و تفسیر نتایج آزمایش های میکروب شناسی آب به عنوان شاخصی برای تعیین کیفیت میکروبی آب شناخته می شود.

روش فیلتر ممبرانی (غشایی) که با استفاده از صفحه های برای شناسایی و تخمین تعداد باکتری های کلیفرم از آن استفاده می شود روشی مناسبی در مقایسه با آزمون تخمیر چند لوله ای به منظور تشخیص باکتری های گروه کلیفرم می باشد. تغییرات روش های اجرایی به خصوص تغییر محیط های کشت باعث شده است که نتایج ها با آزمون های تخمیر چند لوله ای قابل قیاس باشد.

اگرچه محدودیت های در بکارگیری تکنیک های فیلتر غشایی وجود دارد تقریبا می توان نتایج این آزمایش های را معادل در نظر گرفت. معمولا روش آزمون هایمیکروب شناسی آب با استفاده از روش تخمیر چند لوله ای  با استفاده از شاخص MPN  می باشد. MPN شاخصی برای تعداد باکتری های گروه کلیفرم می باشد که بیشتر بر اساس احتمال حضور است.  در مقابل روش mpn ، روش بشقابی باکتری های کلیفرم مانند فیلتر ممبرانی وجود دارد که بوسیله آن میتوان دقیقا تعداد کلنی های باکتری های شمرده شود.  هم در روش تخمیر چند لوله ای و هم در روش فیلتر ممبرانی (غشایی) میزان حضور باکتری های کلی فرم با واحد MPN در هر ۱۰۰ میلی لیتر بیان می گردد.

استرپتوکوک های مدفوعی و انترکوکوس بعنوان شاخص های آلودگی مدفوعی شناخته می شوند. باکتری های گروه کلی فرم به طور عمومی در روده انسان و مدفوع حیوان های خونگرم  رشد می کنند. این دسته از باکتری های با مصرف لاکتوز در دمای 44.5 درجه سانتیگراد ، تولید گاز می کنند. معمولا باکتری های دیگر در این محدوده قادر به تولید گاز تحت این شرایط نیستند. این ناحیه برای تولید و رشد باکتری های مدفوعی گروه کلیفرم می باشد.

هم روش تخمیر چند لوله ای و هم روش فیلتر غشایی باعث ایجاد تغییراتی در دمای 44.5 درجه سانتیگراد شده و از همین طریق مقدار ارگانیزم های مدفوعی محاسبه می گردد. روند آنالیز کلیفرم های گوارشی و اشرشیاکلی شامل یک آزمون چند لوله ای (معمولا ۹ یا ۱۵ لوله ای) است که با استفاده از محیط کشت A-1 و ۷ساعته. این تفاوت ها اطلاعات ارزشمندی در رابطه با منایع احتمالی آلودگی در آب را ارائه می دهد. به این دلیل که بخش های غیر مدفوعی باکتری های کلی فرم نسبت به باکتری های گروه کلی فرم ممکن است مدت زمان بیشتری در محیط های آبی زنده بمانند.